Rozklejające się baloty to nie tylko problem techniczny, ale przede wszystkim realna strata pieniędzy i cennej paszy dla gospodarstwa. Gdy warstwy folii przestają przylegać do siebie, tlen dostaje się do wnętrza balotu, powodując procesy gnilne i utratę wartości odżywczych. Sprawdź, jakie błędy w przygotowywaniu sianokiszonki prowadzą do tego kosztownego problemu i jak ich uniknąć, wybierając odpowiednią folię.
Najczęstsze przyczyny rozklejania się balotów
Rozwarstwianie się folii na balotach ma zazwyczaj swoje źródło w błędach popełnianych na różnych etapach przygotowywania sianokiszonki. Główne przyczyny problemów to wykorzystanie folii niskiej jakości, nieprawidłowe ustawienia maszyn oraz błędy w procesie owijania.
Każdy z tych czynników może doprowadzić do sytuacji, w której folia do sianokiszonki traci swoją skuteczność, a balot staje się podatny na działanie czynników zewnętrznych. Problem ten dotyka szczególnie gospodarstw, które próbują oszczędzać na kosztach materiałów, nie zdając sobie sprawy z długofalowych konsekwencji finansowych takiej decyzji.
Zbyt mała liczba warstw folii przy przygotowywaniu sianokiszonki
Jednym z najpoważniejszych błędów jest stosowanie zbyt małej liczby warstw folii podczas owijania balotów. Minimalna liczba warstw powinna wynosić 4-6, przy czym każda warstwa musi zachodzić na poprzednią o odpowiednią szerokość. Gdy liczba warstw jest niewystarczająca, folia nie zapewnia odpowiedniej bariery przed dostępem tlenu i wilgoci. Dodatkowo mniejsza liczba warstw oznacza słabsze sklejenie całej konstrukcji, co prowadzi do łatwego rozwarstwiania się folii pod wpływem zmian temperatury, wiatru czy manipulacji podczas transportu. Gospodarstwa często próbują zaoszczędzić na folii, redukując liczbę warstw, ale takie działanie prowadzi do znacznie większych strat w postaci zepsutej paszy.
Problemy związane z jakością folii do sianokiszonki i klejem
Zastosowanie folii niskiej jakości to jedna z głównych przyczyn rozklejania się balotów. Tańsze folie często zawierają mniejszą ilość kleju PIB lub jego substytutów, co bezpośrednio wpływa na zdolność sklejania poszczególnych warstw.
Klej PIB to najdroższy komponent folii, dlatego producenci, chcąc obniżyć koszty, najczęściej ograniczają właśnie jego zawartość. W rezultacie warstwy folii słabo przylegają do siebie, tworząc miejsca, przez które może przenikać powietrze. Wysokiej jakości folie, takie jak folia pięciowarstwowa z odpowiednią zawartością kleju, zapewniają trwałe połączenie warstw przez cały okres przechowywania sianokiszonki.
Wpływ technologii produkcji na trwałość folii do sianokiszonki
Nowoczesne folie wykorzystują zaawansowaną technologię warstwową, gdzie każda warstwa pełni określoną funkcję. Folia wysokiej jakości składa się z:
- warstwy klejącej,
- warstw mechanicznych,
- warstwy barierowej ograniczającej przepuszczalność tlenu,
- warstwy ochronnej.
Folie produkowane w technologii jednowarstwowej lub prostszej wielowarstwowej nie zapewniają takiej samej wytrzymałości sklejenia.
Błędy w ustawieniach owijarki i procesie owijania balotu
Nieprawidłowe napięcie folii na owijarce to kolejny częsty błąd prowadzący do problemów ze sklejaniem. Zbyt słabe napięcie powoduje luźne owijanie, przez co folia nie przylega odpowiednio do balotu, natomiast nadmierne napięcie może prowadzić do rozrywania folii podczas owijania.
Optymalne napięcie powinno być dostosowane do typu folii i jej grubości.
Równie ważny jest odpowiedni stopień nakładania się warstw – każda kolejna warstwa powinna zachodzić na poprzednią o minimum 50% szerokości. Zbyt małe zakładki tworzą miejsca podatne na rozklejenie, szczególnie w warunkach zmiennej temperatury.
Znaczenie czasu między sprasowaniem a owinięciem balotu
Czas, jaki upływa między sprasowaniem balotu a jego owinięciem folią, ma kluczowe znaczenie dla jakości końcowego produktu. Baloty powinny być owinięte natychmiast po sprasowaniu, maksymalnie w ciągu 2-4 godzin. Dłuższe oczekiwanie powoduje, że powierzchnia balotu staje się mniej spójna, co utrudnia właściwe przyleganie folii.
Ponadto opóźnienie w owijaniu zwiększa ryzyko rozpoczęcia procesów fermentacyjnych w obecności tlenu, co może prowadzić do problemów z jakością sianokiszonki nawet przy prawidłowym owinięciu.
Warunki przechowywania i ich wpływ na stabilność folii do sianokiszonki
Sposób przechowywania owiniętych balotów ma bezpośredni wpływ na trwałość sklejenia folii. Baloty przechowywane na nierównej powierzchni, narażone na ostre krawędzie kamieni czy metalowych elementów, są podatne na uszkodzenia mechaniczne folii. Dodatkowo układanie balotów w zbyt wysokie stosy może powodować deformację dolnych balotów i rozwarstwianie się folii pod wpływem ciężaru. Prawidłowe przechowywanie wymaga równej powierzchni i układania balotów maksymalnie w cztery piętra. Ekspozycja na ekstremalne warunki pogodowe, szczególnie nagłe zmiany temperatury, również może wpływać na stabilność sklejenia warstw folii.
Zalecenia dotyczące wyboru folii do sianokiszonek i procesu owijania
Aby uniknąć problemów z rozklejaniem się balotów, kluczowy jest wybór wysokiej jakości folii z odpowiednią zawartością kleju PIB i właściwą konstrukcją warstwową:
- certyfikowana odporność na promieniowanie UV przez minimum 12 miesięcy,
- odpowiednia zawartość stabilizatorów chroniących przed degradacją,
- sprawdzona marka z dobrą reputacją na rynku.
Równie ważne jest przestrzeganie właściwych procedur owijania, w tym ustawienie odpowiedniego napięcia folii, zastosowanie minimum 4-6 warstw z właściwymi zakładkami oraz natychmiastowe owijanie po sprasowaniu.
Podsumowując, rozklejanie się balotów jest problemem, któremu można skutecznie zapobiec poprzez wybór odpowiedniej jakości folii, prawidłowe ustawienia maszyn i przestrzeganie właściwych procedur owijania oraz przechowywania. Inwestycja w wysokiej jakości folię i właściwe techniki owijania zawsze się opłaca, zapobiegając znacznie kosztowniejszym stratom wynikającym z zepsutej sianokiszonki.
