Sianokiszonka jest popularną paszą objętościową wykorzystywaną w żywieniu różnego rodzaju zwierząt gospodarskich. Stanowi ona bogate źródło witamin oraz minerałów i korzystnie wpływa na procesy trawienne oraz system immunologiczny trzody chlewnej, drobiu, przeżuwaczy czy też koni. Aby sianokiszonka posiadała możliwie najwięcej wartości odżywczych, a przy tym dobrze smakowała, musi być odpowiednio przechowywana. Jak poprawnie składować baloty z sianokiszonką? Czym grozi niewłaściwe przechowywanie tego typu paszy?
Na co uważać przy składowaniu balotów z sianokiszonką?
Przy składowaniu balotów z sianokiszonką należy uważać na elementy i sytuacje, które mogą doprowadzić do spadku jakości paszy, a w skrajnych przypadkach nawet całkowitego jej zepsucia. Należą do nich:
- przenikanie do wnętrza balotu tlenu, co powoduje rozpoczęcie procesów gnilnych w sianokiszonce,
- promieniowanie UV, którego negatywny wpływ na paszę skutkuje obniżeniem jej walorów odżywczych,
- wilgoć, sprzyjająca procesom gnilnym, jak również rozwojowi pleśni i innych grzybów wewnątrz balotu, sprawiających, iż sianokiszonka jest szkodliwa dla zwierząt i nie nadaje się dłużej do użytku.
Przy przechowywaniu balotów z sianokiszonką należy również uważać na dzikie zwierzęta, dla których pasza ta stanowi atrakcyjne źródło pożywienia.
Jak należy przechowywać baloty z sianokiszonką?
Baloty z sianokiszonką powinny być przechowywane tak, by w jak najmniejszym stopniu były narażone na niesprzyjające warunki pogodowe oraz inne czynniki powodujące utratę właściwości odżywczych przez paszę. Powierzchnia, na jakiej się znajdują, musi być równa, pozbawiona dołów i szczelin, choć niekoniecznie pokryta betonem. Baloty można ustawiać jeden na drugim, nie należy jednak tworzyć konstrukcji wyższych niż cztery piętra, gdyż może to powodować deformację balotów znajdujących się na spodzie. Kluczowe w przechowywaniu sianokiszonki jest zapewnienie jej warunków beztlenowych. Daje się to osiągnąć poprzez dokładne owinięcie balotu specjalnie przeznaczoną do tego celu folią, która pełni funkcję ochronną, równocześnie sprzyjając procesowi fermentacji.
Folia do sianokiszonki – sposób na ochronę balotu na czas przechowywania
Folie do sianokiszonki, dzięki którym można bezpiecznie składować baloty z paszą, wykonane są z wytrzymałych polimerów. Posiadają ściśle przylegające do siebie warstwy, w tym warstwę barierową wykonaną ze specjalnie opracowanego tworzywa o wysokiej gęstości, która zapewnia niską przenikalność tlenu. Specjalistyczne folie do sianokiszonki cechują się dużą odpornością na przebicia zarówno przed, jak i po owinięciu balotu z paszą. Zapobiega to powstawaniu dziur i rozcięć, a w efekcie znacząco ogranicza ryzyko rozpoczęcia procesów gnilnych wewnątrz sianokiszonki. Folie do owijania balotów z paszą dla zwierząt gospodarskich cechują się ponadto odpornością na działanie takich czynników, jak wilgoć, różnorodne pyły i zanieczyszczenia, a także niskie oraz wysokie temperatury. Dodatkowo zapewniają również paszy ochronę przed negatywnymi skutkami oddziaływania promieniowania UV. Jedną z najlepszych i najsilniejszych folii do owijania balotów z sianokiszonką jest nowoczesna folia ULTRAX. Umożliwia ona otrzymanie wysokiej klasy paszy dla zwierząt gospodarczych, a na dodatek optymalizuje proces owijania i ogranicza koszty produkcji sianokiszonki.
Wpływ sposobu przechowywania balotów na ostateczną jakość sianokiszonki
Od sposobu przechowywania balotów zależy ostateczna jakość sianokiszonki. Zapewnienie odpowiednich warunków podczas składowania pozwala uzyskać paszę, która:
- posiada wyraźny, przyjemnie kwaskowy zapach,
- ma lekko brązowy kolor, a znajdujące się w niej liście i łodygi są łatwo dostrzegalne,
- jest wolna od zanieczyszczeń i pleśni,
- jest bogata w składniki odżywcze, minerały oraz witaminy potrzebne do utrzymania zwierząt gospodarskich w zdrowiu i dobrej kondycji,
- jest chętnie jedzona przez zwierzęta ze względu na aromat i bogate walory smakowe.
W sytuacji, gdy baloty są przechowywane w sposób niewłaściwy, wewnątrz sianokiszonki może dojść do namnożenia się szkodliwych mikroorganizmów. Zainfekowana pasza nie nadaje się do karmienia zwierząt, jej spożycie grozi bowiem spadkiem wydajności, jak również występowaniem problemów zdrowotnych w postaci zaburzeń motoryki żwacza, zmian martwiczych w wątrobie, zapalenia błony śluzowej macicy oraz poronieniami. Brak zadbania o właściwy sposób składowania sianokiszonki może ponadto skutkować naruszeniem balotów przez dzikie zwierzęta poszukujące pożywienia.
